गजल

कृष्णकला वनेम

ईवा सिरान, ह्वाकु छेउमा, रातभरी चल्यो गोली
बुढी आमा, रुदा रुदा, भिज्यो गुन्यू चोली

आकाश पताल, चारतिरको, आक्रमण थ्यो बरै
करुण स्वरमा, सुने एउटा, आमा भन्ने बोली

रुझ्दै थियो, आकाश पनि, अंधेरी त्यो रातमा
खोला खोल्सा, भरी सबै, बग्यो रगत खोली

भन्थे सँधै, बन्दुक हैन, कलमले युद्द गर
आज आफ्नै हातले, बोक्नु पर्यो सेतो डोली

एउटै देशको, दाजु भाईले, पारे चोक्टा लाम्टा
क्रिया गर्न, शोक मनाउँन, पाईन कपाल छोडी