सुरेश सुब्बा
फक्ताङ्गलुङ्गको छोरो म
परदेशीनुको पिडा सँगै,
हङ्गकङ्गको मङकीहिल अनि,
बेलायतको अक्सफोर्ट कम्युनिटीहल
र याहाँका चिसो हावा चल्ने चाउरीहरुबाट ।
हरेक चार्डपर्वहरुमा ।
आ-आफ्नो बिधिहरुबाट ।
आ-आफ्नो परम्परालाई सम्झदा,
मैले आफ्नो धर्म सँस्कार
र सँस्कृतिहरु नियालेको छु ।
तोङ्गबा याङ्गबेन किनीमा अनि
याःलाङ्ग केलाङ्ग माँङ्गलाङ्ग
र हाक्पारे सँगै पालाम ख्याली
सबै सबै सम्झेको छु ।
सहिदहरुको सन्तान म ।
बिश्वयुद्धका सहिदहरुलाई सम्झदै,
जापानको नागासाकी हिरोशिमा,
हङ्गकङ्गको ताम्मी, क्यासीनो लाईन,
सातिन लगायत नेपाल र बिश्वको
धेरै ठाउँहरुबाट पूर्खाहरुको समाधी
स्थलमा पुगी, हरेक पूर्खा दिवशमा
आ-आफ्नै ठाउँहरुबाट
आ-अफ्नै पूर्खाहरुलाई सम्झदा
मैले आफ्नै पूर्खाहरुको समाधीमा
दुर्इ थुङ्गा फूल र श्रद्धाको
दुर्इ थोपा आँशु चढाएको छु ।
लिम्बुवानको छोरो म ।
अब त आफ्नै तरार्इका फाँटहरु
अनि बिजयपुर आम्बेपोजो र कुम्मायक
कुस्शायक डाँडाहरु फेदाप, सुदाफ,आठर्राई
घुङसा लेलेप र सिनाम तेल्लोकहरु घुम्दै,
अरुण, कोशी, मेचि, मेवा मैवा
र काबेली नदीहरुको चिसो पिउदै,
माईबेनी, त्रिशाली, युवामेला,
पोखरी, मदन मेला हुँदै, पुशेमेला
पुगेर फिलिङ्गे र सिन्कीको अचार
सँग तोङ्गबा जाड, आलुको तरकारी
अनि चाम्रे खाजा खादै,साम्याङ्गफूङ्ग,
लाङ्गबाङ्गी र यार्ङ्गइच्छेको हार लाउने
सोल्टीनीहरुसँग एक पल्ट
धान नाची दिने मन छ ।
किसानहरुको छोरो म ।
अब त आफ्नै हिमाल, पाहाड,
लेक, बेँशी र डाँडापाखाका खर्कहरु
अनि चौरी गोठका सेर्पा सार्इला,
भैसी गोठका डाँगी माईला, गाई
गोठका गुरुङ्ग दाई, कुलुङ्ग भाई
र भेँडा बाख्रा गोठलाहरु अनि
तान बुन्ने सुब्बेनी दिदी, बालीघरे
काईला लगायत सबै सबैसम्म
पुग्ने अनि रमाउने मन छ ।
यसपाली त एकजोर खाडीको
दौरा सुरुवाल सँगै एउटा
ढाकाको टोपी लगाउने मन छ ।
बीरहरुको सन्तान म ।
अब त दुःखै दुःख अनि
पिडाहरुमा पिल्सीएको लिम्बुवानको
गाउँ बस्तीहरु भित्र बेवारीस
बनकाडा र उन्यूघारीहरुले
छोपिएका काङ्गसोरे, सिरीजङ्गा,
फाल्गुनन्द र र्इमान सिँ
लगायतका समाधीहरुमा
पुगेर उहाँहरुको कार्यको उच्च
सम्मान गर्दै, भित्री आत्मादेखि
दरिलो सलाम गर्दै, बाकी कार्य
पुरा गर्ने बाचा सँगै श्रद्धाको
दुर्इथोपा आँशु अनि अजम्बरी
फूल रोपी दिने मन छ ।
