आजको देश

अबिरल अधिकारि "ब्याकुलमाइला"

हरियाली र शितल्ता ले छाएको देश
आज उजाड र मरुभुमी बन्दै गएको छ
स्वच्छ सफा र स्वर्गिय आनन्द पाउने देश
आज दुषित बन्दै गएको छ

सिता भ्रिकुटी र बुद्ध जस्ता बिभुतिले जन्मा लिएको देश
आज घुस्यहाहरुको क्रिडास्थल भएको छ
भाषण थोकेर जनप्रतिनिधी हुनेहारुबाट नै
आज देश खाडलतिर धकेलिएको छ

देशको लागि गोली खेली सहिद हुनेहरुको नाम
ईतिहासको कुनमा थन्किएको छ
गरीबको पसिना चुस्दै उड्ने र गूड्नेहारुको नाम
आज मानब्ताको प्रतिकको रुपमा चम्किएको छ

देश बिकासको लक्षजती सबै
नेताहरुको खल्तिमा अड्किएको छ
देशको योजनाको बजेटले
पाँचतारे होटेलमा नास्ता गर्ने सोख बढेको छ।

बेरोज्गारी हटाउने लक्ष्यहरु
नाता कुटुम्बमा सिमित भएको छ
शिक्षाको उज्यालो घामबाट बन्चित नबनाउनेको लक्ष्य
आज मोटरकार चल्ने ठाउमा मात्र रहेको छ

नेपाली धर्म सस्क्रिती र परम्पराहरु
बिदेशी सस्कृतिको प्रभाबले मर्दै गएको छ
नेपाली युवा युबतीको जोश र जागरहरु
बिदेश जने धुनतिर बढ्दै गएको छ

गजल

टेक थजालीमगर

पैतीस जना यात्री थियौ पानी जहाज सँगै डुब्यौ
पाँच बाँचे तीस उल्टियौ पानीजहाजसँगै डुब्यौ

असारको मध्यान्तर पछि बिहानी पख थियो
मृत्‍यु सागरमा अल्झियौ पानीजहाजसँगै डुब्यौ

आयो काल छाल बनी लग्यो दर्जन नेपाली
कसरी बलिदान दियौ पानीजहाजसँगै डुब्यौ

टुहुरा भए बालबच्चाहरु खुसीसँगै लग्यौ सिंन्दुर
यै!धर्तिमा जन्म लियौ पानीजहाजसँगै डुब्यौ

पर्वत,बाग्लुङ,बारा,बाँके,दाङ,अर्घाखाँची
पिडाहरु कसरी सियौ पानीजहाजसँगै डुब्यौ

रोल्पा,पाल्पा,महोत्तरी,धादिङ,नवलपरासी
आश्रित लेनी आँशु पियौ पानीजहाजसँगै डुब्यौ

त्यो दु;खद दुर्घटनामा भयौ दैवको आहारा
साहाराहिन हामी कसरी जियौ पानीजहाजसँगै डुब्यौ

झिं-८,म्याग्दी हाल;युएई
email; tek_thajali@yahoo.com

यस्तै हुदो रहेछ

रामु गैरे

यस्तै हुदो रहेछ साथी बिदेशमा माया बसेपछी
अरबी तरुनिको माया जालमा फसेपछी

मन लोभौने रहेछ अनेक थरिको मेक अप घसेपछी
अलग हुन गाहरो रहेछ मायाको फन्दमा पसेपछी

कहाँ सुख्ह पाइदो रहेछ र अरबीकी छोरीले डसेपछी
बल्ल थाहा हुदो रहेछ तनखा जती सकेपछी
अनी मात्रै होश आयो छहराबाट खसेपछी

चिउरामती नुवाकोट अर्घाखाँची हाल दुबइ

उज्यालोको प्रतिक्षामा

खगेन्द्र थापा

के नै छ र दुनियामा मन फाटे टाल्ने कुरो
छोडिदेऊ मुलुकमा अब राँको बाल्ने कुरो

ज्योति छर्नु घाम जून झै सारा संसारभरि
गर्नु हुन्न कहिल्यै पनि तनमन गाल्ने कुरो

दिन बिते वर्षबिते युगौं युग बिति सके
नभन है भोली भोली शुभकर्म थाल्ने कुरो

नया नेपाल बनाउन सोच नै नयाँ हुनु पर्छ
वीरहरुले गर्नु हुन्न पेट मात्रै पाल्ने कुरो

उन्मत्तभै हिंड्नु हुन्न बुद्धिविवेक लाउनुपर्छ
बाँकीनै छ अझैपनि दुःखपीडा फाल्ने कुरो

धर्म

बसन्त मोहन अधिकारी

संसारको यात्रा गर्दा
हर ब्यक्तिको सोधाई
परिचय दिदै गए
उनिहरु सोध्दै गए
कहाँबाट आयौ -
मेरो उत्तर धर्तीबाट
चन्द्र र सुर्यबाट त म आएको होइन ।
तिर्मो धर्म के हो ?
मानव कल्याण
एउटै मानव जातिमा बिभिन्न धर्म हुन सक्दैन ।
कयौ स्थानमा
कतिले पागल भनेँ
कयौले ज्ञानि भनेँ
तर म दुवै होइन ।
म त बिध्यार्थी हुँ ।
यो संसारसंग सिक्दैछु ।
मानवका विसङ्गती र बिक्रिती चिर्दै
प्रकृती स्वरुपको सत्य खोज्दै छु ।

बिभिन्न स्थानमा
बिभिन्न समयमा
आवश्यकता अनुरुप
तिमीले जे लेख्यौ
तिर्मा धर्महरु
मानव सविधान न हो ।
परिर्वतनशिल संसारमा
तिर्मा धर्महरु यथास्थितीमा रहेँ
आज समय र कालसंगै चल्न नसक्ने भए ।

यो एकले अर्कोलाई दोषारोपण
धेरैले धर्मकै प्रश्न गर्ने भए
धर्मयुद्ध लड्दै रहेँ
तिमीले भने जस्तै
धर्म
इसाई
मुस्लिम
हिन्दु
र बौद्धिष्ट इत्यादि भने होइनन् ।
यि त मानव लिखित
मानवकै बौद्धिक सम्पतीहरु हुन् ।
एउटै मानव वंशमा
एउटै सत्य धर्म
मानव कल्याण कसैले लेख्न सकेनन् ।
सबै भौतिकवादी हुन् ।
क्षणिक सुख खोजी रहेकाछन् ।
यसका उपलब्धिहरु
महल, पजेरो, जहाज र कामवासना हुदैँ
बम, बारुद र मिसाएल सम्म आएकाछन् ।
आ आफ्नो स्वार्थ पुर्तीका आधार
आआफ्नै धर्म स्थापित गर्न
यो धर्ती र मानव वस्तिहरुमा
तिनै उपलब्धिहरु ठोकिरहेकाछन् ।
मानव मारिरहेकाछन् ।
लिङ्ग भेद र अमानविय कार्य गरिरहेकाछन् ।

यो अध्यात्मिकतामा भौतिकवादको प्रकोप
क्षणिक सुखभोगको कामनामा
म आफ्नो भाग खोजी रहेको छु ।
उँ उसको भाग खोजी रहेछ ।
नपाए उहि धर्मको नाम छ ।
सोझा सिधालाई लडाई रहेछन् ।
यहि सत्यता र यर्थाततालाई
हामी धर्म भन्छौ भने
चैतन्यशिल मानवलाई
मेरो भन्नु केही छैन ।

चितवन

फर्कि आउनू

केदार श्रेष्ठ गगन

सम्झिएर फर्कि आउनू पर्खि बसुँला
आँटो पिठो जे छ घरमा पकाइ राखुँला ।

लोग्ने मान्छे कुन्नी किन भर हुँदैन भन्छन्
घरको विर्सी जता राम्रा उतै मन लान्छन्
जहाँ गए नि मन नडुलाउनू पर्खि बसुँला
आँटो पिठो जे छ घरमा पकाइ राखुँला ।

पराइ ठाउँ पराइ मान्छे कठै भन्ने कोही हुन्न
फर्कि आऊ चाँडै घर आफ्नै खोरियाबारी खन्न
तिमी आउने बाटो हेरी पात्रो कोर्दै बसुँला
आँटो पीठो जे छ घरमा पकाइ राखुँला ।

भीमस्थान-५सिन्धुली
हाल-अनेसास यूएई च्याप्टर

बरै भन्ने कस्ले

दिलिप योन्जन

तिमी बिना बाँचु भन्दा,कुरा काट्छ सबले
एउटै मुटु दुइटा हुदा, बरै भन्ने कस्ले।

कसम यियो सात जन्मको,धोका दिइस भन्छे
तिमी बिना मर्छु भन्दा, नाटक गरे रे मैले
मलाई दुख्दा रुन्थी पैले,हासी हिड्छे अहिले
एउटै मुटु दुइटा हुदा, बरै भन्ने कस्ले।

तिमी मर्दा म नि मर्छु, गर्थी रोई बाचा
एक्लो भए साथ माग्दा, हा हा हास्छे आजा
दुख पिडा बाड्छु भन्नेले,काडामा उनी अहिले
एउटै मुटु दुइटा हुदा, बरै भन्ने कस्ले।

अस्टिन, अमेरिका

बिफलताको क्रान्ति

आशिष पाण्डे

सत्तामा त पुग्यौ क्रान्ति, देशलाई केहि भएन
युद्ध कालको बानि तिम्रो, कहिल्यै गएन ।।

यसो गर्यौ भने क्रान्ति, तिमी कहिल्यै टिक्दैनौ
आफ्नै सन्तान मारेर, देश बनाउन सिक्दैनौ

आफ्नै स्वार्थ देख्छौ क्रान्ति, जनताको मर्म देख्दैनौ
देशको मुख्य कुरा तिम्ले, संविधानमै लेख्दैनौ ।।

सारा जनता भ्रममा परे , तिम्रा स्वार्थी कुराले
देश अनि जनतालाई नै, हानिदियौ छुराले ।।

आफ्नै स्वार्थ पुरा गरि, देशलाई उधो झार्दै छौ
आखिर निर्दोष जनता, तिम्ले, किन मार्दैछौ ?

अति मात्रै होइन क्रान्ति, अत्याचार पनि गर्यौ
सारा जनता भोकै राखी, आफ्नो मात्रै पेट भर्यौ ।।

देश बनाउ भनि तिम्लाई, जनताले छोडिदिय
के देश बन्छ ? दलहरुको सहमती तोडिदिय ।।

ठमेल , काठ्मान्डौ , नेपाल

याक्थुङ् लाजे?ओ

मेन्निसाम याप्मी

याक्थुङ् लाजे?ओ, लिम्बुवान मालाजे?ओ,
युक्फुङ् लाजे?ओ, याक्थुङ्सारेन् पालाजे?ओ ।

फक्ताङ्लुङरे खाम्बोङ्सारेन् चोमेन् चोगु?मु,
मेन्छ्यायेमरे याक्थुङ्सारेन् चोत्लुङ् फोःक्खु?मु
मुक्कुम्लुङरे मेन्छाम् लुङ्धुङ् चाङ्जाङ् फोःक्खु?रो,
सिलौतीरे याक्थुङ् याम्बे साङ्साङ् चोगुरो ।।

सेन्छे?लुङरे सेन्दिक्-लेन्दिक् आनि? आधो?मु,
तागेरामाङ् निङ्वाभुलाम् मुइ आघोःमु ।
माङ्गेन्नायक् थामरुङ्हा?रे याम्मु आम्हाङ्लो,
अरुन्-तिस्ता, ताम्बरहा?रे आम्मु आम्नाङ्लो ।।

हेक्केल्लेसा?, याक्थुङ्सासे माङ्हुप् आजो:क्मु,
आख्याङ् पोङ् ई आनि? केरेक् थिक्हुप् आबोःक्मु ।
आनि? लाजे? लिम्बुवानरे निङ्साङ् आजोःक्लो,
याक्थुङ्सासे लिम्बुवानरे आनि? आगोःत्लो ।।

पोक्लाबाङ फेदापथुम, लिम्बुवान