नवराज सुब्बा
च्व...च्व...
के यो दुनियाँ त्यति निष्ठुर रहेछ ?
र गयौ संगै लिएर आफ्नो लास पनि !
ति म्रो सिंगान पुछिदिने यी हातले
आज म आफ्नै आंसु पुछ्दैछु ।
आइरह्यौ हरदम सम्झनामा
आज आफैलाई छाम्दाखेरि पो भेटें
एउटा चीज तिम्रो म संगै छुटेछ
लैजाऊ यो समर्पण
उप्रान्त बिर्सिदेऊ यो दाजुलाई ।
हेर !
मसंग तिमीलाई
त्यहां काम लाग्ने
केही कुरा अब बांकी छैन ।
No comments:
Post a Comment