मनोज काफ्ले 'मनसुन'
एकान्तमा एक्लै रुने एक्लै हास्ने बानी परयो
झुल्के घामलग्यो पलमा घनाघोर पानी परयो
कर्म घर भो सेरोफेरो परदेशीका बाटाहरु
सफलताको आशैमात्र धेरै मलाइ हानि परयो
झुल्के घामलग्यो पलमा घनाघोर पानी परयो
सैशबमै जीवन ढल्यो नसा पिए सरी लड्यो
येस्तै हुने थाहा थियो रुनु जानाजानी परयो
झुल्के घामलग्यो पलमा घनाघोर पानी परयो
फेरी फर्की हेरेउ तिमीले ढकमक्क जोबन मेरो
नहेर भो छाती चिरी दुख्ख को यो खानि परयो
झुल्के घामलग्यो पलमा घनाघोर पानी परयो
No comments:
Post a Comment