लेण्डुपहरु

कृष्ण प्रसाई

देशमा विभिषणहरु ज्यूदैं छन् ।
देशमा जालन्धरहरु पनि छन् ।
जे जति अर्जुनहरु छन्-
ती अव कुनै हालतमा,
कृष्णको वहकाउमा,
युद्ध लड्न चाहादैनन् ।
र पश्चतापको भाषामा-
उल्टै सम्झाइरहेछन् कृष्णलाई,
फेरि अर्को युद्धको तयारी-
अव कसैगरी गर्नु हुन्न भनेर ।
अझै जिकिर छ कृपाचार्यको -
उनले चाहेका भए ,
विगतमा पनि -
युद्ध टल्न सकिन्थ्यो भनेर ।
निरीह धृतराष्टहरुले -
पहिला पनि कहाँ सिमाना देखेका थिए र !
सञ्जयहरु पनि हड्तालमा जुटेका छन् -
उनीहरु अव,
कुनै अन्धाको पाउभक्तिमा,
आफ्नो समय उत्सर्ग गर्न चाँहादैनन् ।
र
चाँहादैनन्-
पुत्र मोहको नाउँमा,
एउटा सिंगै सभ्यता नासियोस् ।
दाउको राजनीति छोडेर,
सकुनी पनि सुध्रिएका छन् ।
सभ्यता टिकिरहनु पर्छ भनेर-
दुर्योधन सत्संगमा भिजेका छन् ।
इच्छा छैन कसैलाई-
अव कुनै युद्ध चम्कियोस-
र
खरानी बनोस कुरुक्षेत्र ।
म चौतारीमा वसेर,
तल हेरिरहेछु -
मेरो देशमा,
हस्तिनापुरमा नभएका-
केही लेण्डुपहरु छन्-
केही लेण्डुप हुन खोज्दैछन्-
र
भरखर जन्मेका केही लेण्डुपहरुलाई,
साना नानीहरु-
पुतला बनाएर जलाउदैछन् ।
अनामनगर, काठमान्डौ