मायाँको लाश

केवल गंगा गुरुङ

आज विहानै देखें एकनासले
मुसल धारे वर्षा
यी पहाडिया गोरेटोहरुमा
जताततै भासीएका
अवरोध छन् सारा बाटाहरु
कहि कतैजाउँ भन्दा
त्यहि वेला चस्किएर
मुटुवाट केहि निस्किए जस्तै
छट्पटिए जस्तै खल्वलिए जस्तै
त्यस्तै वेला कतै पारी
सहनाई गुञ्जि रहेछ
म एकान्त भई सुन्छु
कसैको सिउँदो रंगीएछु
त्यहि वेला हरियो निगालोको
दुर्इ सिठ्ठा विच सेतो कात्रो वेरी
मेरो मायाँको लाशले
ठाउँ खोजी रहेछु
सानो टुक्रा घृष्णा खोजी रहेछु
अनि दीपमा पतंग वनि
जल्न खोजी रहेछ ।